Ieper.
Donderdag zijn we naar Ieper geweest, het was echt super.
Onze eerste stop was bij de Menenpoort, dat is de doorgang van Menen.
In de Menenpoort waren namen aan de muren geschreven, dat waren allemaal mensen
die gesneuveld zijn in de strijd.
Maar het ergste was dat veel mensen nooit terug gevonden werden.
De soldaten gooiden granaten naar de muren , door de knallen vielen de mensen in het
water en sommige vielen tegen een steen daardoor werden ze niet meer teruggevonden.
Toen maakten we een wandeling en we kwamen we telkens iets speciaal tegen,
bv. een vrieskelder.
Daar staken ze vis en andere soorten vlees in ,het was 6 meter diep.
Maar we zagen ook heel veel andere dingen , en dan gingen we naar het museum.
Het eerste uur hoorden we over hoe Duitsland Belgie wou binnen dringen.
Maar Belgie was er niet mee akkoord en zo werd WO 1 verklaard.
Dan kregen we info over de soldaten: wat ze dragen, welke wapens ze hebben enzovoort.
Hun hoofddeksels hadden niet zo goede eigenschappen; want die van de Britten waren te opvallend,
van de Duitsers was het van leer gemaakt ,dat was niet zo veilig.
De Britten hadden ook een helm wat bijna op een kom leek. Het was meer een stuk ijzer.
Wat ook belangrijk is zijn de bommen en pistolen, het pistool had van de voorkant nog een mes
dat noemt men een bajonet. Die gebruikten ze om hun vijanden extra pijn te doen.
En ze hadden ook granaten : 2 verschillende, een die leek op een fakkel, in het potje zaten speciale
vloeistoffen en van onder zat een touwtje. Als je er aan trok had je 5 en een halve seconde voor dat die
ontplofte. En de andere waren normale granaten.
Uiteindelijk gingen we eindelijk eten maar , dat was niet belangrijk.
Dan gingen we de bocht van Tervate.
Zo volgden we de weg die Milan gevolgt heeft naar zijn opa.
Zo gingen we eerst naar het kasteel waar de Duitsers het overgenomen hebben.
En dan zijn we voor de weg van het café in de wijk gaan marcheren net als de soldaten . Eindelijk kwamen we aan het café en daar las de juf voor uit het boek Milans grote oorlog
tot hoofdstuk 22. En dan stapten we in de bus op weg naar school, de rit duurde 1 uur en 15 minuten .
We kwamen wel later aan maar toch was het leuk.
Shaher Fazli NR9
Onze eerste stop was bij de Menenpoort, dat is de doorgang van Menen.
In de Menenpoort waren namen aan de muren geschreven, dat waren allemaal mensen
die gesneuveld zijn in de strijd.
Maar het ergste was dat veel mensen nooit terug gevonden werden.
De soldaten gooiden granaten naar de muren , door de knallen vielen de mensen in het
water en sommige vielen tegen een steen daardoor werden ze niet meer teruggevonden.
Toen maakten we een wandeling en we kwamen we telkens iets speciaal tegen,
bv. een vrieskelder.
Daar staken ze vis en andere soorten vlees in ,het was 6 meter diep.
Maar we zagen ook heel veel andere dingen , en dan gingen we naar het museum.
Het eerste uur hoorden we over hoe Duitsland Belgie wou binnen dringen.
Maar Belgie was er niet mee akkoord en zo werd WO 1 verklaard.
Dan kregen we info over de soldaten: wat ze dragen, welke wapens ze hebben enzovoort.
Hun hoofddeksels hadden niet zo goede eigenschappen; want die van de Britten waren te opvallend,
van de Duitsers was het van leer gemaakt ,dat was niet zo veilig.
De Britten hadden ook een helm wat bijna op een kom leek. Het was meer een stuk ijzer.
Wat ook belangrijk is zijn de bommen en pistolen, het pistool had van de voorkant nog een mes
dat noemt men een bajonet. Die gebruikten ze om hun vijanden extra pijn te doen.
En ze hadden ook granaten : 2 verschillende, een die leek op een fakkel, in het potje zaten speciale
vloeistoffen en van onder zat een touwtje. Als je er aan trok had je 5 en een halve seconde voor dat die
ontplofte. En de andere waren normale granaten.
Uiteindelijk gingen we eindelijk eten maar , dat was niet belangrijk.
Dan gingen we de bocht van Tervate.
Zo volgden we de weg die Milan gevolgt heeft naar zijn opa.
Zo gingen we eerst naar het kasteel waar de Duitsers het overgenomen hebben.
En dan zijn we voor de weg van het café in de wijk gaan marcheren net als de soldaten . Eindelijk kwamen we aan het café en daar las de juf voor uit het boek Milans grote oorlog
tot hoofdstuk 22. En dan stapten we in de bus op weg naar school, de rit duurde 1 uur en 15 minuten .
We kwamen wel later aan maar toch was het leuk.
Shaher Fazli NR9